قبل از سال 2020 جنبشی در سازمان های دانش-کار در حال شکل گیری بود. فن‌آوری شخصی و اتصال دیجیتال آن‌قدر سریع پیشرفت کرده بود که مردم شروع به پرسیدن کردند: «آیا واقعاً برای انجام کارهایمان باید با هم باشیم، در یک دفتر؟» ما پاسخ خود را در طول همه گیری دریافت کردیم. خبرهای پزشکی و فناوری
تاریخچه کوتاه کار از راه دور
انتقال گسترده از کارهای سنتی و محلی به کار از راه دور احتمالاً با اتخاذ سیاست‌های کار از خانه (WFH) در دهه 1970 آغاز شد، زیرا افزایش قیمت بنزین ناشی از تحریم نفتی اوپک در سال 1973، رفت و آمد را گران‌تر کرد. این سیاست‌ها به مردم اجازه می‌داد تا از دفاتر فیزیکی به نفع خانه‌های خود، فضاهای کار مشترک یا سایر مکان‌های اجتماعی مانند کافی‌شاپ‌ها و کتابخانه‌های عمومی، برای روزهای گاه به گاه، به صورت پاره وقت یا تمام وقت، با این انتظار اجتناب کنند. که آنها به صورت دوره ای وارد دفتر می شدند. همچنین به کارگران غالباً بر برنامه‌هایشان کنترل داده می‌شد و به آنها این امکان را می‌داد که برای وانت‌های مدرسه، وظایف یا ورزش‌های ظهر وقت بگذارند بدون اینکه آنها را شانه خالی کنند. آنها با رفت و آمد کمتر در زمان صرفه جویی کردند و تمایل داشتند روزهای بیماری کمتری را بگذرانند. پیشرفت و مهارت های جدیدتر
به لطف ظهور رایانه های شخصی، اینترنت، ایمیل، اتصال باند پهن، لپ تاپ ها، تلفن های همراه، رایانش ابری و تلفن ویدئویی، پذیرش WFH در دهه 2000 افزایش یافت. همانطور که محققان Ravi S. Gajendran و David A. Harrison در مقاله‌ای در سال 2007 اشاره کردند، این روند به دلیل نیاز به پیروی از، برای مثال، قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت در سال 1990 و دستورات کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر ایالات متحده تسریع شد.
تحقیقات مزایای عملکردی را نشان داده است. یک مطالعه در سال 2015 توسط نیکلاس بلوم و نویسندگان همکار نشان داد که وقتی کارمندان سیاست‌های WFH را انتخاب کردند، بهره‌وری آنها 13 درصد افزایش یافت. زمانی که 9 ماه بعد، به همان کارگران بین ماندن در خانه و بازگشت به دفتر انتخاب شد، آنهایی که اولی را انتخاب کردند حتی پیشرفت‌های بیشتری را مشاهده کردند: آنها 22 درصد بیشتر از قبل از آزمایش بازده داشتند. این نشان می‌دهد که افراد احتمالاً باید خودشان موقعیت (خانه یا محل کار) را که برایشان مناسب‌تر است، تعیین کنند.
در سال‌های اخیر بسیاری از شرکت‌ها به کارمندان بیشتری اجازه داده‌اند از خانه کار کنند. درست است که چندین شرکت برجسته، از جمله یاهو و آی‌بی‌ام، قبل از همه‌گیری، مسیر خود را معکوس کرده بودند و از کارمندان خود می‌خواستند که کار مشترک خود را برای تحریک همکاری مؤثرتر از سر بگیرند. اما سازمان‌های دیگر – سازمان‌هایی که من مطالعه می‌کنم – به سمت انعطاف‌پذیری جغرافیایی بیشتر حرکت کردند و به برخی از کارمندان، اگر نه همه کارکنان، جدید و قدیم، اجازه دادند که از هر کجا کار کنند، کاملاً به یک دفتر کار کنند. USPTO یک نمونه بارز است. رهبران آن یک برنامه WFA را در سال 2012 راه اندازی کردند که بر اساس یک برنامه WFH موجود بود که حضور فیزیکی کارگران را حداقل یک روز در هفته در دفتر مرکزی در شمال ویرجینیا الزامی می کرد. در مقابل، برنامه WFA کارمندان را ملزم می‌کند که دو سال را در HQ و سپس مرحله WFH را بگذرانند، پس از آن ممکن است در هر نقطه از قاره ایالات متحده زندگی کنند، مشروط بر اینکه مایل به پرداخت از جیب خود برای سفر دوره‌ای به دفتر مرکزی باشند. مجموعاً بیش از 12 روز در سال نیست). بررسی کنندگان ثبت اختراع در این برنامه در سراسر کشور پراکنده شدند و انتخاب کردند که به خانواده نزدیک تر شوند، به آب و هوای بهتر یا مکان هایی با هزینه زندگی پایین تر بروند.
اکثر شرکت‌هایی که گزینه‌های WFH یا WFA را ارائه می‌دهند، برخی از کارگران – در USPTO کارآموزان و مدیران آن – را در یک یا چند دفتر نگه می‌دارند. به عبارت دیگر، آنها عملیات ترکیبی از راه دور هستند. اما آزمایش با کار کاملاً از راه دور که توسط کووید-19 اجباری شده است باعث شده است که برخی از این سازمان‌ها به طور استراتژیک به سمت اکثریت از راه دور حرکت کنند و کمتر از 50 درصد از کارمندان در دفاتر فیزیکی مستقر شوند. به عنوان مثال، TCS که نزدیک به 418000 نفر را استخدام می کند که به طور سنتی در دانشگاه ها یا سایت های مشتری در سراسر جهان مستقر بودند، تصمیم گرفته است مدل 25/25 را اتخاذ کند: کارمندان تنها 25٪ از ساعات کاری خود را در دفتر می گذرانند. و در هیچ نقطه ای شرکت بیش از 25 درصد از کارگران خود را در محل اقامت نخواهد داشت. TCS قصد دارد این انتقال را طی پنج سال تکمیل کند.
حتی قبل از بحران، گروه کوچک‌تری از شرکت‌ها این روند را یک گام فراتر بردند و دفاتر را به کلی حذف کردند و همه را از همکاران سطح پایه گرفته تا مدیرعامل پراکنده کردند. GitLab این مدل را در مقیاس پذیرفته است: کارکنان از راه دور آن بخش فروش، مهندسی، بازاریابی، مدیریت پرسنل و نقش های اجرایی در بیش از 60 کشور جهان را بر عهده دارند.